Amarant, deze onbekende!

Door de Azteken genoemd "Het voedsel van de onsterfelijkheid", heeft deze resistente plant recentelijk weer populariteit gewonnen in de gezonde voeding scene en staat klaar om weer in de schijnwerpers te staan.
L'amarant heeft een indrukwekkend curriculum van nutriënten en, net als andere pseudogranen, is het een concentratie van eiwitten. Het is namelijk een compleet eiwitcomplex, dat alle negen essentiële aminozuren bevat en met 14% eiwitten bevat het bijna de dubbele hoeveelheid die in rijst en maïs aanwezig is. Onderzoekers in Guatemala hebben ontdekt dat het een van de meest voedzame plantaardige eiwitten is. De voordelen van de eiwitten van amarath stoppen hier niet: amarath bevat ook lunasine, een peptide waarvan wordt aangenomen dat het ontstekingsremmende en kankerpreventieve voordelen heeft.
Het geslacht Amaranthus bevat meer dan 70 soorten planten en kan op alle continenten worden gevonden, hoewel de meeste soorten als onkruid worden beschouwd. Slechts een dozijn van de Amaranthus-soorten zijn door de mens gekweekt, geselecteerd op basis van de zaden of de grote bladeren, maar ook om ornamentale redenen, gezien de kleuren en vormen van de plant.

De drie soorten amaranto die worden verbouwd voor hun graanproductie - A. cruentus, A. hypochondriacus en A. caudatus - zijn geen echte granen. Amaranto is een pseudograan (samen met Quinoa, Chia, Acacia en Boekweit, maar niet alleen) en wordt beschouwd als een volkoren graan, hoewel het niet tot de grassenfamilie behoort (zoals Gierst, Sorghum, Rijst, Tarwe, enz.).
In letterlijke zin heeft het woord pseudograan geen enkele betekenis. Graan is immers geen botanische term, maar verwijst naar het gebruik en betekent min of meer "plant waarvan de vruchten kunnen worden gemalen om meel te produceren". Aangezien er geen pseudomeel kan worden geproduceerd, blijkt de betekenis van pseudograan (letterlijk "valse graan") vanaf het begin ongrijpbaar te zijn.

L'amaranto is een majestueuze en imposante plant en kan meer dan 2 meter hoog worden. Het is in staat om grote opbrengsten te produceren, vergelijkbaar met die van maïs, ondanks de kleine afmetingen van de amarantsamen, die een diameter van slechts ongeveer een millimeter hebben. Amaranto kan zich aanpassen aan een breed scala aan groeiomstandigheden en hoogtes. Deze veerkracht heeft de wetenschappelijke interesse voor deze marginale teelt vernieuwd terwijl de aarde opwarmt en de bevolking blijft groeien.

"Gedomesticeerde" amarantsporen van de mens zijn praktisch overal te vinden, van de sites in Midden- en Zuid-Amerika die dateren van 6000-8000 jaar geleden, tot aan Azië, in China en India.

Verrassing: de zaden van Amaranto kunnen worden gepoft zoals die van Maïs om unieke (en kleine) Popcorn te maken!